«یک دَمِ یار» لحظهای است که نوری ناپیدا بر جان میتابد و در سکوت به نغمه بدل میشود؛ سفری از خامی به کشف، از سنت به زبان شخصی. این اثر آمیزهای است از موسیقی دستگاهی ایران و نغمههای کهن اقوام، آمیخته با شعر عارفان؛ نه روایت است و نه تصنیف، بلکه آوایی برآمده از نیاز، شور و تأمل، و نخستین گام در راهی بیپایان.
قطعات مجموعه به شکلی زنجیروار و برای اجرا شکل گرفتهاند. با آنکه فرآیند ضبط در استودیو بهصورت منفصل انجام شد، وحدت شنیداری اثر با اجرای زنده همتراز است؛ جز در قطعه «تن_ها» که ابتدا برای گروه کُر چهارصدایی و آواز ساخته شده بود و در جریان تولید، برای کوارتت زهی بازتنظیم شد.
در شهریور ۱۳۹۵، بخشهایی از این مجموعه همراه با قطعاتی از آلبوم دوم، با حضور آنسامبل «حلقه» اجرا شد. بازخورد صادقانه و دلگرمکننده مخاطبان، انگیزهای شد تا این آثار، که از خلوت جان برآمده بودند، به صورتی مستند و در دسترس قرار گیرند.
جوهره این اثر ضرورتی درونی است؛ نه محصول سفارش و نه حاصل تألیف آگاهانه در چارچوبی از پیش تعیینشده، بلکه برآمده از عشق، رنج، شور، سکوت و لحظههای بینامی که جان را میلرزانند. موسیقی دستگاهی ایران، با همه عظمت و غنایش، برای بیان چنین تجربهای به تنهایی بسنده نبود؛ از همینرو، به سنتهای صوتی کردها و ارامنه نیز رجوع شد تا زبانی موسیقایی شکل گیرد که هم ریشه در فرهنگ دارد و هم از دل تجربهای شخصی و شهودی روییده است.
با هنرمندی:
پوریا اخواص (خواننده)،
کریم قربانی (ویلنسل)،
علیرضا دریایی (کمانچه)،
صابر سوری (عود)،
فربد لطیفی (قیچک آلتو)،
محمد نادری (سنتور)،
فرهاد احمدی (دف، کاخن، دهل)،
امیر خیری (تمبک، بندیر، دُمدُم)،
تارا حاتمی (همخوان) و
امیرفرهنگ حاتمی (آهنگساز، نوازنده تار و دیوان، همخوان).
این اثر به پدر و مادر، خانواده، همراهان هنرمند و همه جویندگان عالم معنا تقدیم میشود.
شما را به شنیدن این یک دَم، با تمام جان، دعوت میکنم.
— امیرفرهنگ حاتمی – امرداد ۱۴۰۴