ای دردِ توام درمان در بستر ناکامی وِی یادِ توام مونس در گوشه تنهایی دائم گل این بُستان شاداب نمیماند دریاب ضعیفان را در وقتِ توانایی در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی صد بادِ صبا این جا با سلسله میرقصند این است حریف ای دل تا باد نپیمایی مشتاقی و مَهجوری دور از تو چنانم کرد کز دست بخواهد شد پایابِ شکیبایی زین دایره مینا خونین جگرم، مِی ده تا حل کنم این مشکل در ساغرِ مینایی