کافی است یک دقیقه به «ریما» گوش بدهی تا فورا موسیقی آذری را تشخیص بدهی. طنین نافذ گارمان که بر دامن کرشمه های طربناک ناقاره می نشیند، مثل شناسنامه موسیقی آذربایجان است. اما برادران اسداللهی در «ریما»، موسیقی مقامی آذربایجان را با موسیقی دستگاهی ایران و بداهه نوازی های بدیع ترکیب کرده اند و نتیجه، نه ایرانی و نه آذری و هم ایرانی و هم آذری است.
کریستین فردریش لودویک بوشمن وقتی در سال 1822 آکاردئون را در برلین ابداع کرد، شاید هیچگاه فکرش را هم نمی کرد که در روزگاری نه چندان دور، شکلی از ساز ابداعی اش که قارمون یا گارمون نامیده می شود، در اروپای شرقی، روسیه و قفقاز به چنین محبوبیتی برسد. البته بوشمن اگر می توانست صدای گارمونِ آذری را بشنود، شاید به سختی می توانست تشخیص بدهد این ساز، از آکاردئونِ ساخته او اقتباس شده؛ زیرا نوای گارمون، امضای آذری پای موسیقی است.
گذر سازِ آذریِ اصالتا آلمانی به ایران هم افتاد، و صدایش هم ایرانی شد؛ چنان که رحمان اسداللهی در نواختن این ساز، موسیقی دستگاهی ایران را هم دخیل کرد و با همراهی ناقاره برادرش، که آن هم سازی عمدتا آذری است، از ملودی های آذربایجانی به ردیف های دستگاهی گریز می زنند.
آلبوم «ریما» شش قطعه دارد که بعضی از آنها ساخته رحمان اسداللهی و استاد بیگجه خانی هستند، برخی از ملودی های فولکلوریک و باقی بداهه نوازی. قطعات این آلبوم «سون پاییز»، «شادلیخ رینگی»، «کوچری»، «درآمد سه گاه»، «هیوا گلی» و «رنگ مینا» نام دارند .
از وحید اسداللهی و رحمان اسداللهی تا کنون مجموعه آلبوم های «ردیف های موسیقی آذربایجان»، «نغمه های آذربایجان ایران»، «رنگ های آذربایجان»، «وصال»، «گؤروش»، «ماهور هندی»،
«ائلین»، «مونس»، «رقص های آذربایجان»، «ریتم های آذربایجان» و ... منتشر شده است.