وقتی خود را از ناامیدیها، حسرتها و خاطرات دردناکی که بر دوشمان سنگینی میکنند جدا کنیم، آزادی هیجانی را تجربه خواهیم کرد. این آزادی هیجانی در رفتار، تصمیمات، سطح خودآگاهی و روابطی که با عزیزان، دوستان، همسایگان و همکارانمان داریم متظاهر میشود. این آزادی هیجانی خودش را در کیفیت کار و رضایتی که در تکمیل کارهایمان احساس میکنیم، آشکار میسازد.
وقتی از بند ذهنیت از پیش بازنده و ناامید خود رها شویم، این افکار دیگر نمیتوانند ما را عقب نگه دارد. رهاکردن این ذهنیت ما را آزاد میکند تا تمرکزمان را بر مسائل مهمی بگذاریم که واقعاً برایمان اهمیت دارند.
ولی دقیقاً چطور این افکار را رها کنیم؟