رابطۀ عاشقانۀ من با هدفگذاری از زمان کودکیام شروع شد. در آن زمان اهدافم چیزهایی بیشتر از خواستههای صرف بودند. میخواستم اتفاق خاصی بیفتد (مثلاً میخواستم پدر و مادرم مرا به مرکز بازیهای ویدئویی ببرند) یا میخواستم چیزی به دست بیاورم (مثلاً یک بازی ویدئویی جدید). متأسفانه من در اقداماتی که باید برای رسیدن به این «اهداف» انجام میدادم، دچار مشکل میشدم.
بسیاری از بزرگسالان نیز به همین شکل با هدفگذاری رفتار میکنند. چیزی را شناسایی میکنند که آن را میخواهند (برای مثال بازنشستگی در سن شصت سالگی) اما نمیتوانند برنامهای عملی تدوین کنند تا به آن خواسته برسند. روش پرایمر برای تحققبخشیدن به قسمت دوم این فرایند به وجود آمده است.